Het grootste gedeelte van mijn jeugd heb ik tegenover het oude huis van onze vaderlandse dichter J.C. Bloem gewoond. Deze zinnen staan dieper in mijn geheugen gegrift dan in de gevelplaquette waarlangs ik elke ochtend naar school liep:
Ik heb van 't leven vrijwel niets verwacht,
't Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
Wat geeft het? - In de koude voorjaarsnacht
Zingen de onsterfelijke nachtegalen.
Uit: Avond (1950)
2 opmerkingen:
Niet te verzoenen is het leven,
Ten einde is dit wellicht nog 't meest:
Te kunnen zeggen het is even
Tussen twee stilten luid geweest
@Anoniem:
Mooi. En waar. De jaartallen op grafstenen zijn niet belangrijk. Het gaat om het streepje ertussen.
Een reactie posten