Tako

Stripboeken zijn in mijn ouderlijk huis in overvloed aanwezig. Eén van de vertrekken op zolder is een logeer- annex stripkamer met langs de muren planken en stellages vol, van vloer tot plafond, van Agent 327 tot XIII. Als we er niet zo voorzichtig mee zouden zijn omgegaan, zouden toppers als Thorgal, Storm en Jeremiah nu vol vouwen en etensresten zitten. Uit bewondering en vanwege mijn Japanomanie wil ik er kort wat werk van Michetz (pseudoniem van de Belgische tekenaar en inkleurder Marc Degroide) uitlichten.

KOGARATSU
(Scenario: Bosse)
Een, tot nu toe, 12-delige serie over een dolende ridder genaamd Nakamura Kogaratsu die van dorp tot dorp zwerft in het feodale Japan van de 17e eeuw. Deze ronin verhuurt zich voor krijgsmachtklusjes aan de hoogste bieder en herstelt onrecht wanneer het zich voordoet.

Kogaratsu is een onderschatte reeks. De makers hebben niet de bedoeling grootse, sensationele verhalen te brengen, maar laten symboliek, religie en de Japanse cultuur samensmelten om het innerlijke van deze mens uit te diepen. De tekenstijl van Michetz is een scherpe combinatie van schoonheid en ruwheid. Met een paar stiftstreken weet hij trefzekere karakters neer te zetten; soms karikaturaal, maar nooit uit de toon vallend. De natuurlijke aquareltinten werken hierbij goed mee aan het creëren van een pakkende sfeer en diepgang. Wat setting en aankleding betreft is de strip geschiedenisgetrouw en de verhalen hebben veelal een stand alone-karakter: beginnen bij het eerste deel - in casu deel 0 - is geen vereiste om het te kunnen volgen.

Als je fan bent van samurai-fictie en zaken als demonen, lees dan het eveneens briljante Okko van Hub. Mysterieus, schitterend met inkt ingekleurd, gelikter dan Kogaratsu en over-the-top. Hiervan zijn momenteel 2 x 2 delen uit.

TAKO
(Scenario: Yann)
Een tweeluik met als decor een klein, rotsachtig eilandje in de zee ten noordwesten van 16e-eeuws Japan. Centraal staan een blinde stamvader en zijn drie zonderlinge dochters, die overlopen van haat. Drie krijgsmannen komen vragen om de handen van de dochters, waarna ze naar het slagveld vertrekken. Hoeveel van de hoofdpersonen zullen er overleven, en wie zal aan wie worden uitgehuwelijkt?

Tako is Japans voor octopus en verwijst naar de mon van deze bijna uitgestorven familie: een rode octopus, die overvloedig rond het kleine eilandje voorkomt. Deze is als rode draad geweven door dit verhaal dat je naar de keel grijpt en deze langzaam dichtknijpt.

Ook in karate komt de tako terug. De stijl die ikzelf beoefen, heet: Okinawa gōjū-ryū karate-do. Eén van de onderdelen van onze junbi undo (warming-up en stretchen) is tako ashi: octopus-voet. Hierbij grijpt men de vloer met gespreide tenen en wordt de voet als een zuignap holgetrokken.