Tot stof

De meeste doden worden begraven. We zeggen dat we ze nooit zullen vergeten en werken ze ondertussen snel uit het zicht. Zand erover.

In de vlammen van het crematorium ontbindt een lichaam aanzienlijk vlotter dan bij de geleidelijke verbranding in de magen van allerlei lijkenvretertjes. Bij 1100 °C is het lijk binnen twee uur tot stof en as opgestookt. Sneller kan de bijbelse profetie uit Genesis 3: 19 niet worden vervuld. Toch heeft de kerk zich lang tegen crematie verzet. Lijkverbranding is in de christelijke traditie een straf voor godloochenaars, heksen en sodomieten. Om de slechtheid van zijn daden voorgoed van het aangezicht der aarde te verdrijven, moest de dader zelf in rook opgaan. Stof en as werden door de wind naar alle hoeken verstrooid, opdat het lichaam zich bij de wederopstanding nooit meer bij elkaar zou weten te rapen.

Begraven of cremeren, het eindprodukt is en blijft hetzelfde: stof. Vijfeneenhalve pond stof. Het is een ontluisterende gedachte dat de mooiste vrouw uiteindelijk is terug te brengen tot een hoopje stof. Maar er is troost: de hoogste bomen en grootste gebergten vergaan ook tot stof. Je loopt erover en ziet het dansen in een zonnestraal.